Seweryna Szmaglewska, urodzona dnia 11 lutego 1916 roku w Przysłowie znajdującym się opodal Piotrkowi Trybunalskiego, zasłynęła w historii Polski, jako niezrównana pisarka, literatury młodzieżowo – dziecięcej.
Zmarła w dniu 7 lipca 1992 roku w Warszawie. W dobie dzisiejszej, nadszedł dogodny czas, aby powspominać tę wybitną postać.
Pobierając nauki
Kształciła się ona w warszawskim Studium Społeczno-Oświatowym Wolnej Wszechnicy Polskiej. Tam właśnie, skrysztalizowały się jej patriotyczne walory i umiłowanie polskiej ziemi. Postanowiła ona zatem, dokształcić się na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Łódzkim, odbierając tytuł magistra historii.
Czas wojny
Gdy wybuchła druga wojna światowa, Seweryna Szmaglewska działała wśród młodzieży akademickiej, nie tylko ucząc ją na tajnych kompletach, ale też uzmysławiając studentom jak wielką rolę mają oni do odegrania dla walczącej ojczyzny. W latach 1942 – 44, Szmaglewska była więziona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.
Korzystając z tego, że podczas wigilii Niemcy byli mniej czujni, a wokoło rozpościerały się pola białego śniegu, okrywszy się prześcieradłem uciekła pod osłoną nocy z krwiożerczego kombinatu śmierci. Z tamtego okresu, zostało po niej wiele wspomnień w postaci rękopisów.
Po wyzwoleniu
Po wojnie, pani Seweryna mieszkała w Łodzi, w domku który wynajmowała będąc studentką. Z czasem jednak, wyprowadziła się ona do Warszawy, gdzie zajęła się pisaniem książek. Była jedyną Polką zeznającą w procesie norymberskim. Z tego okresu, powstała spod jej ręki książka, nosząca tytuł „ Niewinni w Norymberdze”. Na uwagę zasługuje fakt, iż była ona wieloletnią wiceprezes Rady Naczelnej ZBoWiD oraz członkinią Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa narodu polskiego.
W tym roku mija dwudziesto – lecie śmierci, tej niezwykłej Polki.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
