Już od pięciu tysięcy lat znane są i wielce cenione lecznicze właściwości korzenia żeń-szenia (Panux ginseng). Do Europy przywędrowała ta cudowna roślina, uznana za panaceum, lekarstwo skuteczne w leczeniu wszystkich chorób, w XVI wieku.
Podobno na dworze Ludwika XIV z powodzeniem stosowana była żeńszeniowa nalewka, przywieziona zapewne przez francuskich misjonarzy z Chin. Chińczycy używali żeń-szenia już 2000 lat przed Chrystusem.
Wiedzę o nim chroniły kolejne cesarskie dynastie do tego stopnia, że jeden z chińskich władców utrzymywał 10-tysięczną armię, która strzegła terenów uprawy. Za kradzież groziła kara śmierci. Nalewka zwana “peanto” służyła m. in. Jako środek przeciwko niemocy płciowej. Leczyć się korzeniem żeń-szenia mogli tylko bogaci ludzie.
Dzisiaj, choć nadal nie należy on do tanich, możemy kupić preparaty żeńszeniowe. Cieszą się one dużym powodzeniem. Żeń-szeń stał się modny. Żeń-szeń prawdziwy pochodzi z rodziny araliowatych, rośnie w północno-wschodnich Chinach, w Korei i Japonii. Znany jest też żeń-szeń pięciolistny (Panax quinquefolium), opisany przez francuskiego misjonarza w roku 1718. otóż, indiańscy Irokezi, żyjący na terenie dzisiejszej kanadyjskiej prowincji Quebec, stosowali tę właśnie odmianę w leczeniu różnych schorzeń.
“Gorączka żeńszeniowa”, a w efekcie rabunkowe pozyskiwanie tej cennej rośliny doprowadziły do zagrożenia całego gatunku. Dzięki podjętym działaniom ochronnym roślina ta jest dziś uprawiana na dużą skalę w wielu krajach. Żeń-szeń pięciolistny również uniknął zagłady. Odmiana ta rośnie szybko, ale jej właściwości lecznicze są słabsze niż w przypadku żeńszenia prawdziwego.
Znane są także inne rośliny o podobnych, choć o wiele słabszych właściwościach leczniczych np. aralia wysoka, lenza krokoszowa i inne. Ludowe określenia żeń-szenia prawdziwego oddają jego sławę: człowiek-korzeń, korzeń życia, dar nieśmiertelności, ziarno ziemi.
Stwierdzono, że żeń-szeń: – zwiększa ogólną wydolność organizmu – odtruwa organizm – obniża poziom cukru we krwi – ma właściwości przeciw wrzodowe – pobudza czynność serca – przeciwdziała przemęczeniu o niedokrwistości – używany jest w leczeniu gruźlicy – zalecany jest w chorobach nerek i wątroby.
