Opony radialne zadebiutowały na rynku już w 1946 roku. Jednak już wcześniej trwały prace nad nowymi koncepcjami opony. Gray i Stoper, konstruktorzy, już w 1913 roku zaprezentowali oponę przypominającą właśnie oponę radialną.
Niestety, nie została ona wykorzystana przy masowej produkcji. 16 lat później Marius Mignol, inżynier Michelina opracował prototyp fly trap – klatkę na muchy. Stalowe łuki zastąpiły ściany boczne opony, a w środku opony zainstalowano ulepszoną, wzmocnioną dętkę.
Taka opona charakteryzowała się tym, iż pojazd w nią wyposażony prowadził się o wiele bardziej stabilnie, a sama opona nagrzewałasię w mniejszym stopniu. Koncepcję uznano za bardzo wartościową, dlatego też Michelin zdecydował się na dalsze prace nad tym projektem. W konsekwencji we wspomnianym już roku 1946 zaprezentowano i opatentowano oponę radialną, która już dwa lata później została wprowadzona do masowej produkcji.
Jako pierwsza w sprzedaży pojawiła się opona Michelin X w 1949 roku. Dwa lata później Pirelli zaprezentował własną odmianę opony radialnej o nazwie Cinturato. Charakteryzowała się ona opasaniami z wiskozy. Opony radialne cieszyły się coraz większym zainteresowaniem, dlatego też inne firmy zaczęły prace nad własnymi radialnymi oponami. Były to Firestone, Dunlop, Uniroyal oraz Continental.
Jak pokazują statystyki, wyposażenie samochodów w opony radialne nie odbywało się w takim samym tempie na całym świecie. W 1970 roku aż 80% aut we Włoszech i 97% pojazdów we Francji było wyposażonych w opony radialne, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych 98% opon wykorzystywanych do produkcji samochodów było oponami opasanymi lub diagonalnymi. Była to ogromna różnica.
Z biegiem czasu opony radialne zaczęły pojawiać się nie tylko w samochodach osobowych – od 1952 roku wyposażano w nie samochody ciężarowe, od 1979 maszyny rolnicze, natomiast w 1981 opony radialne wykorzystano nawet w lotnictwie – były one elementem wyposażenia bojowego samolotu Dassault Mirage III. 3 lata później po raz pierwszy zaprezentowano oponę radialną dla motocykli, by po kolejnych 3 latach produkować ją na skalę masową.
Opony radialne stały się doskonałą alternatywą dla opon diagonalnych – osiągały o wiele większe przebiegi, były bardziej odporne na duże prędkości, a przede wszystkim posiadały nieporównywalnie lepsze właściwości trakcyjne.